ගැටිස්සියක් කියල මිනිස්සු කියනකොට
ගස්සලා උන් දිහා බලපු මල් වයසට පා තබපු
අලුතම වගේ ඒ මුල්ම කාලෙ
උඹට මතක් වෙනවනම්.........
මුලු ලෝකෙටම හොරා අපි විතරක් තනි වෙච්චි
ඒ ගොම්මන් හැන්දෑවෙ...
ලා රතු පාට වලාකුලුවල ඇතිල්ලීගන
ඉර මුහුදට කිමිදුනු අපූරුවත්
උඹට මතක් වෙනවනම්......
ඒ නිශාවේ සුමිහිරියාව අස්සෙ
නුරාවේ ගිනිදැල් අපිව වෙලාගන්නකොට
උඹ තව තවත් මට තුරුල්වෙලා
මගේ හැඟීම් වලට ලංසු තියනකොට
මං උඹව තුරුල් කරගෙනම විතරක් හිටිය හැටිත්
උඹට මතක් වෙනවනම්.....
අද හැමෝගෙම ආශිර්වාද මැද
වෙන එකෙකුගෙ පපුවෙ සැතපෙනකොටවත්...
එදා මාව දාල එන්න හේතු උන දේමයි
අද උඹෙ පවිත්‍රත්වයට සාක්කි දුන්නෙ කියල
උඹට මතක් වෙනවනම්.....
මගෙ හිත හදාගන්න මට ඒ ඇති....
